ـ می‌گم، این نوع اسم‌‌گذاری برای کسب‌وکارها یا لقب‌هایی که مد شده جدیداً انتخاب می‌کنن، یه‌جورهایی مردسالارانه نیست؟
ـ کدوم‌ها رو می‌گی؟
ـ همین آقای فرش و آقای کفش و آقای دوغ و آقای رنگ‌مو و این‌ها.
ـ آهان! یعنی می‌گی چرا خانم سئو یا خانم بیسکوییت یا خانم جامدادی نداریم مثلاً؟
ـ خب آخه چرا همه‌شون «آقای» هستن؟
ـ حالا اون به کنار، انقدر افراط برای چیه؟ من تازه داشتم با آقای عسل کنار می‌اومدم که دیدم یکی اسم مغازه‌اش رو گذاشته آقای مرغ.
ـ امیدوارم اظهارنامۀ مالیاتی‌اش رو خودش بفرسته. فکر کن بره توی یه دفتر، ازش بپرسن: ببخشید شما آقای؟
پی‌نوشت: نوشتۀ اول در باب نام‌گذاری توی حروف بود.
3 دیدگاه روشن در باب نام‌گذاری (۲)
نزدیک محل کارم یه موبایل فروشی هست اسم‌ش آقای موبایله. شاید به یه دلیل ساده: این‌که مالکین این نام‌ها همه آقا هستند. اصلا یه فکری، چطوره به جای «ج.ا ایران» از این به بعد بگیم «آقای ایران»!!! وسط پرچم هم عکس سبیل بهنام بانی رو بذاریم.
در تأیید نظر شما چندین بار سعی کردم از سایت رسمیو اعضای هیئت‌مدیرۀ بعضی‌هاشون رو ببینم؛ ولی سایتش به‌قدری داغونه که کلاً هیچی دیگه.
این «آقای ایران» که توی کامنت قبلی اشاره شد، من رو یاد افسانه نجم آبادی انداخت و اون بحث بسیار جالب شیر و خورشیدش توی کتاب «زنان سیبیلو، مردان بی‌ریش». 🙂