ـ میگم، این نوع اسمگذاری برای کسبوکارها یا لقبهایی که مد شده جدیداً انتخاب میکنن، یهجورهایی مردسالارانه نیست؟
ـ کدومها رو میگی؟
ـ همین آقای فرش و آقای کفش و آقای دوغ و آقای رنگمو و اینها.
ـ آهان! یعنی میگی چرا خانم سئو یا خانم بیسکوییت یا خانم جامدادی نداریم مثلاً؟
ـ خب آخه چرا همهشون «آقای» هستن؟
ـ حالا اون به کنار، انقدر افراط برای چیه؟ من تازه داشتم با آقای عسل کنار میاومدم که دیدم یکی اسم مغازهاش رو گذاشته آقای مرغ.
ـ امیدوارم اظهارنامۀ مالیاتیاش رو خودش بفرسته. فکر کن بره توی یه دفتر، ازش بپرسن: ببخشید شما آقای؟
پینوشت: نوشتۀ اول در باب نامگذاری توی حروف بود.